Bewustmaking en opkomen voor je rechten…….

Werkelijk fantastisch! Geduld is beloond!! Na vele maanden wachten en formulieren invullen, opnieuw invullen en bankrekening openen is nu eindelijk in november het pensioengeld voor de verlamde Edward binnengekomen. En het lange wachten heeft ook nut gehad. Edward krijgt nu niet een eenmalig bedrag maar een maandelijks invaliditeitspensioen tot aan zijn dood aan toe. En omdat het zo lang duurde, meer dan een jaar, kreeg hij ook met terugwerkende kracht de maanden pensioen overgemaakt. Dat geld hebben hij en zijn vrouw geweldig goed besteed. Ze woonden nog altijd in een huurhuisje en nu hebben ze een stukje grond gekocht en is er nog wat geld over waar ze stenen van gaan kopen. Dan bouwen ze een klein huisje en hebben ze geen huurkosten meer! Is dat niet gaaf!

En nog mooier werd het toen een lid van de kerk, waar ook Edward en zijn vrouw lid zijn, een huisje vrij kreeg en dat voor een jaar gratis en voor niets aan Edward aanbood. Dus zijn ze nu tijdelijk verhuisd, verlost van huurkosten en bereiden ze zich voor op een nieuwe toekomst!

De lieve mensen wisten niet wat ze tegen mij moesten zeggen. Te verbouwereerd om dankjewel te zeggen. De ogen van de verlamde Edward zeiden voldoende! In dit geval heb ik helemaal het gevoel dat ik dit gezin enorm geholpen heb. En laten zien aan vele anderen dat de wereld veranderd en dat ook in Zambia een pensioen nut kan hebben en dat uitbetalen wel degelijk gebeurd wanneer je over de juiste papieren beschikt.

Het is fantastisch om zo’n praktijkvoorbeeld bij de hand te hebben!

(geplaatst 04-09-2013)

Een nieuwe rubriek op onze website! Geschreven door Ronald, want het zijn van een voorzitter houdt niet op bij de statuten van de stichting. Er is ook veel werk “in de kantlijn”.

Een goed voorbeeld is de hulp die hij biedt aan een oud-werknemer en zijn familie. De kernbegrippen zijn bewustmaking en opkomen voor je rechten.

Het verhaal:

Eind januari hoorde ik dat een oud-medewerker van ons een hersen-attack heeft gehad. Samen met onze timmerman (om te vertalen) bezoek ik de familie. Het blijkt dat onze vriend in juli 2012 op zijn werk een attack kreeg en nu totaal verlamd is. Ziekenhuis bezoeken zijn hier bijna gratis, dus dat ging goed, maar het inkomen voor het huishouden is opgedroogd. Het gezin is aan de bedelstaf!

Gelukkig had ik de timmerman bij me en kon hij vertalen toen ik vroeg over de invaliditeitsuitkering. Daar wisten ze niets van en begrepen het ook niet. Ik besloot het op te pakken want ik wist dat wij hem geregistreerd hadden en dat wij ervoor betaalden toen hij bij ons werkte.

Daarna dus naar NAPSA (NAtional Pension Scheme Authority, onze AOW) voor meer info. Inderdaad, er is recht op een uitkering maar er was al meer dan een jaar niet voor hem betaald. Terug naar het gezin en de naam van laatste werkgever opgevraagd en die bezocht. Blijkt dat er niet werd betaald! Terug naar NAPSA, formulieren ontvangen, volledig ingevuld, kopieën gemaakt en ingeleverd. Nu kregen we een formulier wat moet worden ingevuld en ondertekend door drie doktoren die gezamenlijk de zieke man moeten onderzoeken. Nu, ga dát maar eens regelen! Nadat een behulpzame neef twee keer een afspraak had gemaakt en voor niets met zijn oom naar het ziekenhuis was gegaan (taxikosten namen wij voor onze rekening) ben ik er zelf ingesprongen en wist een sociaal ingestelde dokter ervan te overtuigen dat er een dik dossier is van deze patiënt is en dat het niet nodig is om hem onnodig naar het ziekenhuis te slepen: “Heeft u wel eens een zak aarde van 100kg geprobeerd in een auto te tillen?” De dokter snapte wat ik bedoelde en was het eens; de drie doktoren kunnen ook onafhankelijk van elkaar tekenen.

We zijn een paar maanden verder en nog steeds is het geld niet bij de familie. Dit omdat er veel toestanden zijn met het openen van een bankrekening. En die is nu geopend, echter niet de rekening waar pensioengeld op gestort kan worden. Dus een nieuwe openen en ondertussen die arme mensen maar wachten. Ik snap het wel, d’r is veel “corruptie” en dat wordt getracht op alle manieren te ondervangen. Maar in dit geval is het wel triest.

Denk aan ons en steek ’n kaarsje op zodat heel binnenkort dit gezin weer een klein beetje inkomen heeft.

En dat dit een voorbeeld moge zijn voor de vele mensen die hebben betaald voor deze voorziening en onwetend zijn over hun rechten.

Dit “werk in de kantlijn” is ook van groot belang en geeft extra voldoening.