Individueel project: Michael

Hehe, eindelijk!!! Het heeft twee jaar geduld gevraagd maar nu zit er schot in. De gemeente Kasempa heeft de nieuwe lokatie voor de markt vastgesteld en Michael als eerste een stukje grond aangeboden. Dit stukje is zelfs afgelopen week door de landmeters van de gemeente ingemeten. De architect van de gemeente Kasempa gaat de bouwtekeningen maken zodat het officiele proces snel kan verlopen. Uiteraard zijn er wel wat ontwikkelingskosten mee gemoeid, maar toch. Over een paar maanden hopen we dat zijn winkeltje gebouwd is en dat hij op “eigen benen” een inkomentje bij elkaar kan verdienen en niet meer afhankelijk is van anderen.

Michael is bijzonder enthousiast en probeert mij spontaan enkele keren in de week te bellen en ja, da’s lastig, want ik spreek de lokale taal niet en Michael geen engels! Gelukkig zijn de bestuursleden van HDA en Brenda er om te vertalen. Voor dit project is ook geld nodig om Michael’s winkeltje te schilderen, in te richten, van een eerste voorraad te voorzien, etc… Iedere bijdrage is welkom: NL15RABO 038.63.44.965  Stichting “Op Eigen Benen” Zambia te Hillegom

Bijgevoegd 2 foto’s van Michael, links met op grond kinderen uit zijn dorpje, precies zoals we Michael 12 jaar geleden ook troffen en rechts in overleg met voorzitter Nageol en Ronald

(geplaatst 01-08-2016)

Helaas gaat niet alles met een snelheid die we zouden wensen. En gelukkig hebben de mensen hier heel veel geduld! Zo ook Michael.

Nadat hij zijn “empowerment-program” heeft doorlopen en als kleermaker een inkomentje zou kunnen genereren zijn we, EIGEN BENEN en HOLLAND DISABLED, met de gemeente Kasempa bezig om op de markt een stukje grond voor hem en zijn vriend Luka (ook verlamd aan onderlichaam) te verkrijgen. Daarop zouden we dan een simpel winkeltje willen bouwen. De gemeente secretaris zou het wel “even” regelen. Dat duurt nu al maanden.

Michael en Luka zitten niet bij de pakken neer en hebben hun naaimachines in een overkapping bij het ziekenhuisje gezet en zijn vandaar nu klanten aan het werven en ondertussen “lopen” ze deur plat bij de gemeente. Natuurlijk komt het moment dat het alle papierwerk rond is en dan moet het ook allemaal in een keer snel gerealiseerd worden.

Bent u geïnteresseerd om deze twee jongemannen te steunen? Doneer onder vermelding van “Michael en Luka”. Want zodra het papierwerk voor het stuk grond officieel is kunnen we dan direct aan de slag.

Alvast bedankt!

(geplaatst 03-04-2015)

In Kasempa woont Michael. “Onze zoon!” Michael kennen we inmiddels bijna TIEN jaar! Nooit echt naar school geweest (te ver voor een rolstoel),  spreekt geen woord Engels, zijn hele onderlichaam verlamd en hij wil zo graag een vak leren om ook op EIGEN BENEN te “staan”. Via enkele sponsors heeft onze stichting Michael een training “kleermaker” betaald. Michael is in december terug met ons meegereden, kompleet met zijn kart in de achterbak! Michael heeft inmiddels twee maanden training achter de rug en het gaat goed. Hij heeft zelfs meegeholpen aan een kleine order voor school-uniformen en zijn eerste munten verdiend. Helaas werd hij twee weken terug ernstig ziek: hij hoestte zelfs een beetje bloed. We dachten aan TBC en hebben direct met zijn oudere broer contact opgenomen en Michael naar het missie-ziekenhuis in Kasempa gebracht. Gelukkig: geen TBC maar wel een longinfectie. Dat is nu helemaal hersteld en volgende week rijdt Michael weer met ons mee terug naar Solwezi! Leuke anecdote: Michael heeft op zijn kart en op zijn rolstoel een uitspraak geschilderd: YA BAD. Dat is ook zijn nick-name geworden. Hij vindt dat hij een slecht leven heeft (Ya Bad). Maar toen hij afgelopen woensdag belde met Nageol, de voorzitter van HDA, dat hij weer beter is en terugkomt om de training af te maken zei hij tegen Nageol: “Ya Good!” Daar doen we het toch allemaal voor!

Twee foto’s van Michael om te zien hoe hij in de bijna tien jaar is gegroeid. We hopen dat hij een zelfstandig ondernemertje wordt!

Ohja, Michael had ook een mazzeltje. Een maand geleden waren de Amerikaanse initiatiefnemers van de stichting “Crutches for Africa” in Solwezi. Meer hierover binnenkort, te vinden bij “in de kantlijn”

(geplaatst 15-10-2014)

Ongelooflijk!! We hebben een paar maanden het geduld gehad te wachten totdat Michael zelf initiatieven toont. En zie…………….afgelopen maandag staat hij ineens met zijn kart op het plein van HOLLAND DISABLED ASSOCIATION. Een van de leden belde mij en vroeg te komen want “Michael Mwaji wants to see you, sir!” Geweldig! Wat een ontmoeting. Ik vroeg Michael hoe hij hier is gekomen en wie dat betaald had. Simpel, hij was met de bus gekomen en de ticket had hij zelf gefinancierd door schoenen te repareren en het geld te sparen tot hij genoeg had. Dit soort verhalen geven mij kippenvel. Iemand die iets wil en het dus gewoon doet! Een ondernemertje dus!

Hij wilde graag van ons horen of we al iets verder zijn met hulp aan zijn adres en daarom kwam hij naar Solwezi toe. Michael is inmiddels wel 21 jaar en beseft heel goed dat wanneer hij niets doet, er ook niets gebeurd! Het bestuur van HDA organiseerde een spoedvergaderingetje met Michael als middelpunt. WAT gaan we voor hem doen? Na ampel overleg regel ik dat er geld ter beschikking komt om Michael een paar dagen (en nachten) hier te houden. Via de sponsors in Nederland betalen we Michael’s eten en lodging. In deze dagen kan Michael met de leden van HDA praten en met name met de ondernemende leden! En een beetje zien te klussen bij Moses de timmerman, bij Gift de lasser, bij Mr.Muma de radioreparateur, bij Amon de kleermaker en ook bij Toms, de ijzerwarenhandelaar!

Na drie dagen heeft Michael een beter beeld van wat er mogelijk is en wat hij nu ECHT zou willen. Lassen blijkt schier onmogelijk! Timmerman ziet hij zelf niet zo zitten maar kleermaker, schoenmaker en tegelijk handelen in van alles…………ja, daar ziet hij wel toekomst in! Er wordt besloten om voor Michael een simpele telefoon te kopen (6 euro!) zodat hij vanuit Kasempa kan communiceren. En er wordt besloten dat Michael zo snel mogelijk terug komt om een kleermakertraining te volgen in Kwasha Mukwenu, het trainingcentrum van Gift. Gift zegt toe dat Michael gedurende de training van drie maanden bij hem kan wonen.

Ik zeg toe dat we via de sponsors uit Nederland de materialen voor de training en de kost (voor de inwoning) voor onze rekening nemen. En in die maanden kan Michael ook regelmatig op het Holland Centrum wat andere ervaringen opdoen, nog meer gestimuleerd worden door de andere gehandicapte ondernemers, en wat werk doen, zoals bijvoorbeeld schoenmaken: hier is hij uniek in! Na die drie maanden zullen we zien wat hij allemaal geleerd heeft en welke motivatie hij heeft om welke weg in te slaan. Voor nu zie ik een enorme toekomst voor Michael: en een voorbeeld!

(geplaatst 14-07-2014)

Op 14 maart schreef Ronald al in “DE KANTLIJN” over de ontmoetingen met twee gehandicapte jongens. Een daarvan is Michael. Die maakte hem bij het laatste bezoek ook aan het lachen door hem te begroeten als “Ba Ronald”. Dat is een begroeting die je gebruikt bij een gelijke, maar niet bij een oudere. Voor Ronald was het fantastisch om te zien hoe deze knaap zich het laatste jaar heeft ontwikkeld. Brede schouders: letterlijk en figuurlijk!  Onlangs heeft het bestuur van HDA een gesprek met hem gehad, een “assesment”. Om te zien wat of Michael zou willen, hoe hij “Op Eigen Benen” zou kunnen komen te staan. Michael is de laatste twee jaar amper naar school geweest en is nu te oud om het weer op te pakken. In het gesprek met zijn oudere ervaren lotgenoten (allen fysiek gehandicapt) kwam naar voren dat Michael graag samen met zijn oudere broer een bedrijfje op wil zetten. Liefst met lassen: dat blijkt zijn passie! En dan een winkeltje bij zijn huisje waar hij ook wat kruidenierswaar kan verkopen. Zoiets is sneller opgezet dan een lasbedrijfje, en er is ook minder geld mee gemoeid. Wanneer je het assessment leest, de foto’s ziet en weet waar Michael vandaan komt dan snap je waarom we nu “gas willen geven”. Acceleratie is nu op z’n plaats en Michael gaat “Op Eigen Benen” komen. Wilt u daarbij helpen, neem contact met ons op of stort ovv MICHAEL. Hieronder een afschrift van het genoemde assessment……

        Michael with friends outside his house                   Michael points at TWO abilities!

Assessment Report on MICHAEL  MWAJI

Personal Details:

Name: Michael Mwaji

Age: 20 years

Marital Status: Single

Nature of Disability: Physically Disabled.

Michael is paralyzed in both legs and moves around in a

PET-tricycle. He has no disability with both his arms.

RESIDENCE:

Town of Residence: Kasempa

He has moved from where he used to stay and now lives in his one roomed house next to his elder brother’s house. This is about 100 metres from the main road in or near Muselepete area.

GENERAL INFO

The young man is being kept by his elder brother who is a farmer. Although Michael is staying in his own house, he is not independent and gets his meals from his brother’s house who is married and has two young children. Michael himself moves in a company of two or three friends one of these is partially sighted.

When he was asked about what he was doing at the moment, he said he had dropped out of school almost a year ago and was doing nothing at the moment.

OBSERVATIONS:

Michael is self confident and very active, always on the move looking for adventure. He also appeared to be the leader in the group of his friends that he associated with. It was also observed that given some basic training he can be quite productive and easily support himself.

WHAT KIND OF SUPPORT?

In order to ascertain what kind of support would best help Michael support himself economically, the three assessors, Kachongu, Muma and Mwewa had a short interview with Michael.

Q: If you received money to help you, what would you do with it?

A: I would start buying second hand clothing for selling.

Q: Don’t you think this can be difficult for you because of the nature of your disability? How will you manage to travel to Lusaka or Nakonde without spending a lot of money to pay those who will assist you to carry the goods for sale?

A: In that case then I will start a ka ntemba (small roadside grocery).

Q: This sounds a better choice but what if the grocery fails and you lose your money. Don’t you think it is much better to invest in some kind of skill which can sustain you for life? For example, radio repairing, carpentry or even tailoring?

A: I have no interest in radio repairing or tailoring but I can try carpentry.

Q: Carpentry requires that you hold a plane and a saw most of the time can you manage that sited on the ground or wheel chair?

A: If you should know, what really enjoy doing is welding. When my tricycle broke I went in town and welded the broken part myself from somebody’s shop.

Q: So you are sure this is what you would like to train in?

A: Very sure.

Q: What would be your Second choice?

A: I would like to keep some goats or pigs for selling.

Q: And your third choice?

A: I would like to run a small grocery shop by the roadside.

Assessor: You realise Michael that we cannot choose on your behalf. We can only help you make a right choice. So please be very sure that what you tell us is coming from the very bottom of your heart.

Michael: I am very certain that I want to learn welding and my second and third choices are pigs and a small shop in that order.

CONCLUSION

MICHAEL MWAJI is a self motivated and very confident young man who can look after himself very well with some help on how to run a small business. Since he has expressed interest in learning welding, we recommend that he is taught the basic skills either from a workshop owner in Kasempa or at Holland Disabled Association, Solwezi.

It is also noted by the assessors that acquiring a skill in welding and beginning to earn a living from it will take a bit of time. In the interim a small grocery shop will help Michael stand “op eigen benen”.

This is how we found Michael in 2005: his life is already changed.

Let’s guide and help him to make it also “Op Eigen Benen”.